شبی مجنون نمازش را شکست

                                                                  بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود

                                                                     فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او

                                                                      پُر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای

                                                                      بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای

                                                                      وندر این بازی شکستم داده ای

نیشتر عشقش به جانم می زنی

                                                                      دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق،دل خونم نکن

                                                                      من که مجنونم تو مجنونم نکن

                                                                         این تو و لیلای تو... من نیستم

گفت ای دیوانه لیلایت منم

                                                                       در رگ پنهان و پیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی

                                                                       من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم

                                                                       صد قمار عشق یکجا باختم

کردمت آواره صحرا نشد

                                                                       گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت

                                                                     غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی

                                                                       دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر می زنی

                                                                       در حریم خانه ام در می زنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود

                                                                        درس عشقش بی قرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم

                                                                       صد چو لیلا کشته در راهت کنم

ساعتها را به روزها گره می زنم و روزها را به شبها می بافم.

 همه لحظات تنهائی ام را در میان صندوقچه خاطرات می گذارم و آن را

می بندم...

 می خواهم خاطراتم را هدیه کنم به آینده، آینده را هدیه کنم به زندگی،

زندگی را هدیه کنم به عشق و عشق را هدیه کنم به تو...!

زندگي چيست ؟اگر خنده است چرا گريه ميكنيم ؟ اگر گريه است چرا خنده ميكنيم ؟ اگر مر گ است چرا زندگي مي كنيم ؟ اگر زندگي است چرا مي ميريم ؟ اگه عشق است چرا به آن نمي رسيم اگه عشق نيست چرا عاشقيم ؟

خاطرات تنهايي